pH jest parametrem chemicznym roztworów wodnych; mierzy kwasowość lub zasadowość, wskazując stężenie jonów wodoru, H + , w roztworze. Wartość pH definiowana jest jako ujemna wartość logarytmu stężenia jonów wodorowych w roztworze . Zwykle zakres wartości pH wynosi od 0 do 14, ale jeśli stężenie molowe jonów wodorowych w kwasie jest większe niż jeden, wartość logarytmu będzie dodatnia, a końcowa wartość pH będzie ujemna. Ale to nie jest coś, co można zweryfikować eksperymentalnie.
Np. pH wodnego roztworu kwasu solnego o stężeniu molowym równym 12 oblicza się jako –log(12) = –1,08. Tej wartości pH nie można zmierzyć eksperymentalnie. Przyrządy stosowane w laboratorium do pomiaru pH, takie jak papierki zmieniające kolor w zależności od pH roztworu, nie uwzględniają tego przypadku. Rurki elektronicznych mierników pH również nie mierzą wartości ujemnych. Ale najważniejszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że mocne kwasy, takie jak kwas chlorowodorowy, nie dysocjują całkowicie przy tak wysokich stężeniach, więc rzeczywiste pH będzie wyższe niż uzyskane z tego obliczenia.
Podsumowując, nie jest możliwe zmierzenie tak niskiego pH i trudno jest określić, jak bardzo pH spada, gdy stężenie mocnego kwasu wzrasta, gdy mamy do czynienia z roztworami o wysokim stężeniu, ponieważ nie dochodzi do całkowitej dysocjacji kwasu, pozostawiając kwas w roztworze jon wodoru. Podobne rozumowanie można zastosować do silnie zasadowych roztworów, roztworów o pH większym niż 14.
Fontanna
Katarzyna E. Housecroft, AG Sharpe. Chemia nieorganiczna . Edukacja Pearsona. Prentice Hall, 2001.
