Czym jest współczesny angielski?

Współczesny angielski to język angielski używany od połowy XV wieku do dnia dzisiejszego. W tym okresie język angielski ewoluował, osiągając ustandaryzowaną formę i stając się językiem uniwersalnym, jakim znamy go dzisiaj.

O języku angielskim

Język angielski jest językiem zachodniogermańskim, który należy do rodziny języków indoeuropejskich. Język ten powstał na terenach dzisiejszej Anglii, a później rozprzestrzenił się na inne regiony. Podczas angielskiej ekspansji w Ameryce Północnej, Afryce i Azji angielski rozprzestrzenił się również na terytoria, które są obecnie częścią Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także inne angielskie kolonie na całym świecie.

Obecnie język angielski jest najczęściej używanym językiem na świecie, posługuje się nim ponad miliard osób. Jest używany jako lingua franca w różnych światowych organizacjach, między innymi w dziedzinach akademickich, naukowych i handlowych.

Krótka historia języka angielskiego

Historię języka angielskiego można podzielić na trzy etapy lub fazy rozwoju: staroangielski, średnioangielski i współczesny angielski, które z grubsza pokrywają się z częścią starożytności (V wiek), średniowiecza (V-XV wiek).) , epoka nowożytna (XV i XVIII wiek) i epoka współczesna (od 1789 do chwili obecnej). W każdym z tych okresów język angielski był pod wpływem innych języków i ostatecznie przeszedł proces standaryzacji.

pierwsze dialekty

W V wieku miała miejsce wielka migracja z Niemiec i innych krajów północnej Europy do regionu Britannia, obecnej wyspy Wielkiej Brytanii. Powstanie języka angielskiego nastąpiło w procesie unifikacji dialektów, którymi posługiwały się plemiona Anglów, Jutów i Sasów.

Chociaż wszystkie trzy grupy wniosły wkład w obecny język angielski, największy wpływ wywarli Anglowie i Sasi. Anglowie mówili językiem angielskim, który później dał początek słowu angielski , a później stał się nazwą języka urzędowego Wielkiej Brytanii. Nazywali także swoje terytorium Angle lub Anglaland, termin, który później dał początek nazwie Anglia.

Wkrótce dialekt anglosaski stał się najbardziej dominujący w regionie i przekształcił się w tak zwany staroangielski.

staroangielski

Język staroangielski , staroangielski lub anglosaski powstał w V wieku i był używany do około XII wieku. Uważany jest za najmniej poetycki z języków angielskich, ale z tego okresu pochodzi około 5000 słów. Niektóre z nich to krótkie słowa współczesnego angielskiego: on / „on”, for / „for”, him / „he” (dopełnienie bezpośrednie) i on / „He” (podmiot). Z tego etapu wywodzą się również słowa takie jak pospolity / „wspólny”; był / „był”, „był”; i słusznie / „z rozsądkiem”. Jednak staroangielski miał bardziej złożone struktury i słownictwo, wiele wersji tego samego zaimka i nieme litery.

Staroangielski nadal ewoluował wraz z wkładem innych języków, takich jak łacina, staronordycki i francuski, i przyjął alfabet łaciński. Ponadto staroangielski nie był ustandaryzowany, więc w każdej części regionu istniało wiele różnic w języku angielskim.

średni angielski

Okres średnioangielski, między XI a XV wiekiem, był decydującym etapem ewolucji języka, charakteryzującym się silnymi wpływami języka francuskiego, zmianami fonetycznymi i początkiem procesu standaryzacji.

Podbój Brytanii przez Normanów w 1066 r. C. wywarł wielki wpływ na leksykon języka średnioangielskiego. Od tego momentu nastąpiły ważne zmiany społeczne, religijne i polityczne i powstało specyficzne słownictwo dla klasy wyższej lub szlacheckiej, która mówiła po francusku normańskim, oraz inne słownictwo dla klas niższych, które mówiły dialektem anglosaskim pochodzenia germańskiego. Z tego powodu pojawiły się słowa takie jak świnia / „ wieprzowina” pochodzenia niemieckiego i wieprzowina „mięso wieprzowe” pochodzenia francuskiego. Z tego okresu wywodzą się również słowa takie jak natura / „natura”; stół / «stół» i godzina / «hora». Ponadto przyjęto francuskie i łacińskie słowa określające kwestie rządowe i religijne, takie jak:rada / „rada”; rząd / „rząd”; sprawiedliwość / „sprawiedliwość”; i między innymi małżeństwo / „małżeństwo”.

Ponadto w języku średnioangielskim zachowana została składnia języka staronordyckiego, zwłaszcza z dialektów takich jak duński czy islandzki. Z nich przejął sposób umieszczania czasowników w zdaniu. Podobnie w języku średnioangielskim litera „e” w niektórych przypadkach była niema.

Wraz z konsolidacją monarchii w Wielkiej Brytanii w XIV wieku, głównie za panowania Henryka VI, nastąpiła dalsza unifikacja dialektów, w wyniku której powstał dialekt londyński. Ten dialekt, zwany standardem londyńskim , stał się językiem standardowym i jest znany jako średnioangielski lub „średnioangielski”. Bo powstał w połowie średniowiecza; jest również czasami określany jako „średniowieczny angielski”. Z biegiem czasu inne warianty języka angielskiego zostały uznane za wulgarne i zaginęły.

Jednym z najważniejszych autorów posługujących się średnioangielskim był angielski poeta Geoffrey Chaucer. W rzeczywistości jego dzieło The Canterbury Tales , napisane w XIV wieku, jest przykładem różnych odcieni języka tamtych czasów.

współczesny angielski

Kiedy angielski kupiec William Claxton sprowadził pierwszą maszynę drukarską do Anglii w XV wieku, a dokładniej w 1476 roku, doprowadził do dalszej standaryzacji języka pisanego i mówionego w Londynie, który został dodatkowo spopularyzowany przez powstanie ruchów kulturowych i filozoficznych, głównie w arystokratycznych i wykształconych sektorach społeczeństwa angielskiego.

Między XV a XVI wiekiem miał miejsce również proces znany jako Wielka Zmiana Samogłosek/ „Wielka Zmiana Samogłosek”. W tym okresie zmienił się dźwięk długich samogłosek w języku angielskim. Spowodowało to zmiany w pisowni, czytaniu i rozumieniu tekstów przed i po tej transformacji.

Współczesny angielski lub współczesny angielski powstał w XVI wieku i trwa do dziś w wyniku jego ewolucji na poprzednich etapach. Angielski, którym mówiono podczas tych procesów historycznych, między XVI a XVIII wiekiem, jest znany jako wczesny nowożytny angielski lub wczesny nowożytny angielski . Język ten osiągnął swój szczyt w okresie renesansu i był językiem używanym w jego dziełach przez angielskiego dramatopisarza Williama Szekspira.

Od XIX wieku do XX wieku, wraz z podbojami angielskimi, powstał późny nowożytny angielski , czyli późnonowoczesny angielski, który otrzymał wpływy podbitych terytoriów.

W końcu język rozprzestrzenił się na inne części świata i stał się tym, co znamy dzisiaj jako współczesny angielski: językiem z zaimkami, przyimkami i korzeniami gramatycznymi pochodzenia germańskiego i nordyckiego, słownictwem silnie inspirowanym łaciną i francuskim oraz wielką różnorodnością fonetyczną , zwłaszcza samogłoski.

Współczesny angielski i standaryzacja języka angielskiego

Modern Standard English wywodzi się z zapotrzebowania rządu na standardowy język do oficjalnej komunikacji z obywatelami, prowadzenia rejestrów, wykonywania różnych procedur biurokratycznych i umacniania wpływów króla.

Później, wraz z rozwojem drukarstwa i wydawnictw, zaczęto drukować książki i inne dzieła, które przyczyniły się do rozpowszechnienia i ujednolicenia języka angielskiego. W tym samym czasie powstały pierwsze badania nad użyciem języka angielskiego, dając tym samym początek gramatyce angielskiej. W roku 1604 ukazał się pierwszy słownik języka angielskiego, aw roku 1660 powstało Towarzystwo Królewskie w Londynie , stowarzyszenie naukowe zajmujące się wspieraniem i rozpowszechnianiem wiedzy. W 1664 roku stowarzyszenie to skupiło się na badaniu języka i znaczeniu jego prawidłowego używania.

Do XVIII wieku morfologia języka angielskiego była uproszczona i uzyskała pewne formy i składnię, które są używane dzisiaj, takie jak czasowniki, przymiotniki i rzeczowniki we współczesnym języku angielskim. Wzrosła również liczba przyimków i ich użycie, a oprócz innych zmian pojawiły się czasowniki frazowe.

Współczesna gramatyka angielska i tradycyjna

Od XVII wieku do pierwszej połowy XIX wieku nie wprowadzono żadnych zmian w podręcznikach do gramatyki języka angielskiego ani w ich nauczaniu. Ale od XIX wieku zaczęto wdrażać to, co obecnie nazywa się tradycyjną metodą nauczania gramatyki.

Tradycyjna gramatyka angielska lub gramatyka szkolna określa, co jest poprawne w języku angielskim, bez aktualizacji lub uwzględniania zmian kulturowych. Ze względu na swoją sztywność gramatyka tradycyjna jest obecnie uważana za metodę przestarzałą i nieskuteczną, chociaż nadal jest stosowana w niektórych szkołach.

angielski dzisiaj

Najnowsza faza języka angielskiego jest powszechnie nazywana współczesnym angielskim. Ze względu na wielką globalizację języka angielskiego niektórzy lingwiści nazywają go „World English” lub „Global English”.

Angielski jest również kojarzony z kapitalizmem i technologią, ponieważ jest najczęściej używanym językiem w dziedzinach ekonomicznych, handlowych, technologicznych i naukowych.

Obecnie język angielski jest najczęściej używanym językiem na świecie i trzecim językiem z największą liczbą rodzimych użytkowników języka, po chińskim mandaryńskim i hiszpańskim. Ponadto jest to jeden z języków o największej liczbie osób, które się go uczą, ponieważ na całym świecie są miliony uczniów języka angielskiego.

Źródła

• Będzie. (2014, 24 lipca). Geneza i historia języka angielskiego . Englishlive.com. Dostępne tutaj .
• Otwarty angielski. (2016, 10 marca). Skąd pochodzi język angielski? openenglish.com. Dostępne tutaj .
• Języki TEC. W podróży przez historię: jakie jest pochodzenie języka angielskiego ? Dostępne tutaj .