Tabla de Contenidos
Wielokulturowość (czasami nazywana także wielokulturowością) to współistnienie wielkiej różnorodności kultur w tej samej przestrzeni geograficznej, fizycznej i społecznej. Jest to pojęcie szeroko stosowane w naukach społecznych. Jest to również ruch społeczny, który stara się zaakceptować różnice między różnymi kulturami zamieszkującymi tę samą przestrzeń, aby żyć w ramach tolerancji i równości. Wielokulturowość oznacza nie tylko obecność w tym samym społeczeństwie grup o różnych kodach kulturowych, ale także współistnienie różnych grup etnicznych, języków i religii w tej samej przestrzeni. Wielokulturowość jest częstym warunkiem każdej kultury i dąży do poszanowania filozofii życia każdej jednostki .
W kontekście politycznym wielokulturowość odnosi się do sposobu, w jaki społeczeństwa wdrażają swoje oficjalne polityki i zarządzają różnorodnością.
Cechy wielokulturowości
- Promowanie rozwoju i pokojowego współistnienia współistniejących kultur.
- Szukaj i zachęcaj do wymiany pomysłów między kulturami.
- Osiągnij zrozumienie między różnymi grupami obecnymi w przestrzeni geograficznej, a także znajdź równowagę w ich różnicach w celu integracji bez konfliktów społecznych.
Istnieją dwie główne teorie dotyczące działania wielokulturowości: teoria tygla i teoria miski sałatkowej .
Wielokulturowość może być prowadzona na dużą skalę lub w ramach społeczności danego narodu. Może również wystąpić naturalnie w wyniku procesów migracyjnych lub sztucznie, gdy różne kultury są łączone dekretem, jak w przypadku różnych prowincji brytyjskiej i francuskiej Kanady.
Istnieją różne opinie na temat tego, jak należy traktować wielokulturowość i jest to kwestia sporna. Zwolennicy wielokulturowości uważają, że przynajmniej niektóre wartości tradycyjnych kultur powinny zostać zachowane; Wręcz przeciwnie, ci, którzy się jej sprzeciwiają, uważają, że wielokulturowość jest zagrożeniem poprzez wpływ na dominującą kulturę, dążąc do utraty tożsamości narodowej. Stało się to oczywiście ogromnym problemem społeczno-politycznym.
Teoria tygla
Znana również jako teoria tygla , opiera się na założeniu, że duże grupy imigrantów będą mieszać się i „stopić” z głównym nurtem społeczeństwa, rozwijając się w głównym nurcie społeczeństwa, pozostawiając przynajmniej część swojej rodzimej kultury. Klasycznym przykładem takiej definicji są Stany Zjednoczone.
Teorię tę często ilustruje metafora garnków do wytapiania, w których pierwiastki żelaza i węgla stapiają się razem, tworząc jeden mocniejszy metal: stal. Francusko-amerykański imigrant J. Hector St. John de Crevecoeur opisał to w ten sposób w roku 1782: „Jednostki ze wszystkich narodów łączą się w nową rasę ludzi, której praca i następcy pewnego dnia spowodują wielkie zmiany na świecie ” .
Model ten był mocno krytykowany za eliminację różnorodności, podważanie oryginalnych tradycji i narzucanie go przez politykę rządu. Na przykład w 1934 r. Ustawa o reorganizacji Indian w Stanach Zjednoczonych wymusiła asymilację 350 000 Indian ze społeczeństwem amerykańskim, niezależnie od ich różnorodności, dziedzictwa, kultury i stylu życia.
Teoria miski sałatkowej
Jest to teoria z większą swobodą: mówi o współistniejącym społeczeństwie, zachowującym przynajmniej niektóre z jego unikalnych cech, które pozwalają pierwotnym kulturom przetrwać w czasie. Metafora polega na tym, że kilka składników o mieszanych smakach można połączyć na tym samym talerzu, tworząc w ten sposób sałatkę. W teorii miski sałatkowej różne kultury spotykają się i mieszają, ale zamiast łączyć się w jedno jednorodne społeczeństwo, współistnieją, zachowując swoje charakterystyczne smaki, języki i cechy.
Teoria miski sałatkowej głosi, że ludzie nie muszą rezygnować ze swojego dziedzictwa kulturowego, aby być uważani za członków dominującego społeczeństwa. Na przykład Afroamerykanie lub ludzie pochodzenia afrykańskiego nie muszą przestać praktykować afrykańskich festiwali Kwanzaa zamiast Bożego Narodzenia, aby być uważani za „Amerykanów”.
Z drugiej strony różnice kulturowe wspierane przez model miski sałatkowej mogą dzielić społeczeństwo i prowadzić do uprzedzeń i dyskryminacji.
Badania amerykańskiego politologa Roberta Putnama z 2007 roku wskazują, że osoby żyjące w wielokulturowych społecznościach z miskami sałatkowymi rzadziej głosują lub zgłaszają się jako wolontariusze do projektów społecznych we własnych środowiskach.
Znaczenie różnorodności
- Prawdziwie zróżnicowane społeczeństwo to takie, które uznaje i ceni różnice kulturowe swoich ludzi.
- Obrońcy różnorodności kulturowej argumentują, że wielokulturowość wzmacnia społeczeństwo iw rzeczywistości może być kluczowa dla jego przetrwania w dłuższej perspektywie.
- Obecnie w wielu krajach, miejscach pracy i szkołach istnieją różne grupy kulturowe, religijne i etniczne. Rozpoznając i poznając te zróżnicowane grupy, społeczności budują zaufanie, szacunek i zrozumienie dla wszystkich kultur.
Społeczności i organizacje we wszystkich środowiskach korzystają z różnych środowisk, umiejętności, doświadczeń i nowych sposobów myślenia, które wiążą się z różnorodnością kulturową.
Powszechna deklaracja o różnorodności kulturowej jako dziedzictwie ludzkości stwierdza, że jest ona źródłem wymiany, innowacji i kreatywności. W tym sensie stanowi wspólne dziedzictwo ludzkości i musi być uznane i utrwalone dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń.
»Różnorodność kulturowa jest tak samo potrzebna rasie ludzkiej, jak różnorodność biologiczna organizmom żywym. UNESCO, 2001.
Źródła
- Św. Jan de Crevecoeur, J. Hector (1782). Listy od amerykańskiego rolnika . Projekt Avalon. Uniwersytet Yale.
- De La Torre, Miguel A. Problem z tyglem . EthicsDaily.com (2009).
- Hauptman, Laurence M. Wychodzenie z zapasów: wspomnienia . Wydawnictwo Uniwersytetu Kalifornijskiego.
- Jonasz, Michał. Wadą różnorodności . The Boston Globe (sierpień 2007).
- Powszechna deklaracja UNESCO w sprawie różnorodności kulturowej . UNESCO, 2001.
