Elementy stylu: stylistyka w literaturze

Artículo revisado y aprobado por nuestro equipo editorial, siguiendo los criterios de redacción y edición de YuBrain.


W ramach literaturoznawstwa istnieje wiele sposobów podejścia do dzieła. Możesz przestudiować jego zawartość lub sposób, w jaki obecne są postacie i ustawienia; Możesz także studiować wykorzystanie środków literackich, takich jak metafory, porównania, obrazy i inne. Ten rodzaj analizy, który koncentruje się bardziej na sposobie prezentacji tekstu, a nie na jego przesłaniu czy treści, jest badaniem mieszczącym się w obszarze stylu; czyli studium stylistyczne.

Stylistyka w ramach językoznawstwa bada estetyczne użycie języka. To użycie występuje głównie w dziełach literackich, takich jak poezja i narracja, a także w innych formach wyrazu artystycznego, takich jak teatr. W mowie potocznej istnieją również decyzje stylistyczne, które można studiować, chociaż nie są one przedstawiane w taki sam sposób, jak w utworach literackich.

Dwuznaczność stylu

Mówienie o stylu tego czy innego autora może być trudne, ponieważ mamy wątpliwości, do czego dokładnie odnosiłoby się słowo styl? Czy chodzi ci o słowa, kolejność zdań, użycie figur retorycznych, dobór znaków?

Źródła wydają się zgodne co do tego, że mówiąc o stylu można by objąć różne decyzje autorów, aby w ich utworach oddać określone intencje. Intencje te znajdują odzwierciedlenie w sposobie pisania, w efekcie oczekiwanym od dzieła oraz w środkach użytych do osiągnięcia tych efektów.

Użycie figur retorycznych

Figury retoryczne są kluczowym elementem w określaniu stylu autora. Obfitość lub niedobór postaci, tematyka przedstawień i obrazów oraz wykorzystanie środków poetyckich mogą być częścią tożsamości i stylu autorów.

Figury retoryczne

Oto niektóre z najbardziej znanych i najczęściej używanych figur retorycznych w literaturze:

Aliteracja – powtarzanie spółgłosek z intencjami rytmicznymi

  • „Moja mama mnie rozpieszcza”
  • „Pod lekkim skrzydłem lekkiego wachlarza”

Asonans : powtarzanie samogłosek z intencjami rytmicznymi.

  • „Ani nie nalegałem, ani nie pozostawałem nieruchomy”

Kolokwializmy użycie nieformalnych słów należących do określonego regionu lub grupy.

  • „Rumba była fajna/chévere” (czyli świetnie)
  • „Idę do pracy” (oznacza pracę)

Metafora : porównanie dwóch elementów wyrażone bez spójników porównania.

  • „Ta wiadomość mocno mnie uderzyła”
  • „Luisa jest czarną owcą w rodzinie”

elementy makrostylistyczne

Styl autora można również badać na podstawie badania elementów pojawiających się w jego tekstach w sposób bardziej ogólny. Tych elementów nie da się wskazać tak precyzyjnie, jak metafor czy porównań. Niektóre są:

  • Rozwój postaci : odnosi się do zmian lub rozwoju postaci.
  • Ironia : gdy wydarzenia, które miały miejsce, są przeciwieństwem tego, czego oczekiwano w historii.
  • Zestawienie – gdy dwa przedmioty są zestawione razem, aby ich porównanie lub kontrast były bardziej widoczne.
  • Punkt widzenia : perspektywa narratora, który może być narratorem pierwszoosobowym, trzecioosobowym lub wszechwiedzącym.
  • Ton : Odnosi się do stosunku autora do wybranego tematu; Znajduje to odzwierciedlenie na przykład w doborze słownictwa.

Użyteczność studiów stylistycznych

Badanie stylu i elementów, które go definiują, służą dwóm celom.

Pierwszy to opis i ocena gotowych dzieł literackich. Stylistyka pozwala poznać zasób autorów, ujęty także w kontekst historyczny i geograficzny.

Drugi cel stylistyki wynika z pierwszego. Ustalając parametry, które wielcy autorzy wykorzystali do uwiecznienia swoich dzieł literackich, możemy wykorzystać tę wiedzę, aby dowiedzieć się, jak poprawić narrację lub styl literacki nowych pisarzy.

Rodzaje stylistyk

Studia stylistyczne bardzo się zróżnicowały w zależności od punktu widzenia, jaki chcą przyjąć podczas studiowania dzieła. Mamy w ten sposób m.in.:

  • Stylistyka literacka – zajmuje się formami literackimi, takimi jak poezja, dramat i proza.
  • Stylistyka interpretacyjna – bada, w jaki sposób elementy językowe są łączone w celu stworzenia znaczącej sztuki.
  • Stylistyka oceniająca : analizuje, czy decyzje stylistyczne autora działają, czy nie, w danym dziele.
  • Stylistyka Corpus : bada częstotliwość różnych elementów w tekstach, aby określić na przykład autentyczność rękopisu.
  • Stylistyka dyskursywna : jest poświęcona badaniu języka w tworzeniu znaczeń.

Bibliografia

-Reklama-

Isabel Matos (M.A.)
Isabel Matos (M.A.)
(Master en en Inglés como lengua extranjera.) - COLABORADORA. Redactora y divulgadora.

Artículos relacionados

Co to jest grafem?