Tabla de Contenidos
Pojęcie rusztowania w edukacji odnosi się do zestawu wsparcia, wskazówek i informacji, które osoba otrzymuje w trakcie procesu uczenia się. Rusztowanie w edukacji opiera się na społeczno-kulturowej teorii rozwoju poznawczego radzieckiego psychologa Lwa Wygotskiego; Naukowcy z Uniwersytetu Harvarda, David Wood, Jerome Bruner i Gail Ross, podjęli później tę koncepcję. Teoria rusztowań jest częścią psychologii ewolucyjnej, a jej główną ideą jest pomoc dziecku lub młodej osobie w budowaniu własnych procesów uczenia się, stawiając fragmentaryczne wyzwania, tak aby przezwyciężenie jednego z nich prowadziło do następnego kroku; W tym procesie nauczyciele pełnią rolę przewodników.
Jerome Bruner rozwinął swoją teorię rusztowań w oparciu o koncepcje Lwa Wygotskiego; Metafora , której użył, wskazywała, że nauczyciele zapewniają uczniom rusztowanie, na którym mogą się oprzeć, aby mogli osiągnąć koncepcje i cele zaproponowane w każdym ćwiczeniu . Gdy rusztowania spełnią swoją funkcję edukacyjną, nie służą już dzieciom i młodzieży do samodzielnego wykonywania zadań. W ten sposób uczeń staje się bohaterem swojej nauki, a nauczyciel przewodnikiem, który zapewnia niezbędne narzędzia do rozwoju procesu.
W tych ramach nauczyciele mogą rozważyć wykorzystanie nowych strategii, wzniesionych w formie rusztowań. Na przykład nauczanie uczniów dziesiątej klasy matematyki rozwiązywania równań liniowych można wykonać w trzech krokach: zmniejszyć, połączyć wyrazy podobne, a następnie cofnąć mnożenie przez dzielenie. Każdy etap procesu można wesprzeć, zaczynając od prostych modeli lub ilustracji, które motywują ucznia i pozwalają mu przejść przez proces rozwiązywania, zanim przejdzie do bardziej złożonych równań liniowych.
Jedną z najczęstszych technik scaffoldingu jest podanie słownictwa tekstu przed jego przeczytaniem. Nauczyciele mogą przeglądać słowa, które mogą sprawiać uczniom problemy ze zrozumieniem, używając metafor lub informacji graficznych. Na lekcjach przedmiotów ścisłych można zapewnić uczniom rusztowanie, dzieląc terminy na przedrostek, sufiks i słowo podstawowe, analizując ich znaczenie. Na przykład słowo takie jak fotosynteza można podzielić na zdjęcie, światło i syntezę i składać się z poprzednich elementów. Albo metamorfoza; cel, zmiana i morpho, kształt. Innymi słowy, teoria rusztowania edukacyjnego może być zastosowana do dowolnej dziedziny nauki.
Zalety rusztowań w edukacji
Rusztowanie poprawia możliwości uczniów w osiąganiu celów w procesie edukacyjnym, jednocześnie umożliwiając dzielenie się z innymi, a tym samym rozwój procesu uczenia się opartego na współpracy, przekształcając klasę w bardziej przyjazne miejsce dla uczniów . Sukces w zastosowaniu wspomagania procesu, który sami uczniowie opracowują, zwiększa ich motywację i zaangażowanie w proces uczenia się. Innym godnym uwagi aspektem rusztowań w edukacji jest to, że daje uczniom doświadczenie w podejściu do złożonych procesów, redukując je do etapów, z którymi mogą sobie poradzić, podkreślając w ten sposób ich niezależność i pewność siebie.
Jednym z wyzwań stawianych przez tę metodologię edukacyjną jest opracowanie odpowiednich podpór dla każdego procesu, co może zająć dużo czasu. Nauczyciele muszą wiedzieć, które rusztowania są odpowiednie dla każdej grupy uczniów i jak przekazywać te informacje. Istotne jest również to, że nauczyciele potrafią dostosować czasy procesu edukacyjnego do potrzeb każdego ucznia, jednocześnie stale oceniając, czy w odpowiednim momencie wycofać wsparcie. Aby rusztowanie edukacyjne było skuteczne, nauczyciel musi być świadomy zarówno treści, które mają być włączone, jak i potrzeb i wyników ucznia.
Przykłady rusztowań edukacyjnych
Praktyki kierowane mogą być formą rusztowania. Oznacza to, że nauczyciele mogą zaproponować analizę uproszczonej wersji zadania lub lekcji. Po włączeniu go przez uczniów nauczyciele mogą stopniowo zwiększać złożoność lub trudność zadania. Nauczyciel może podzielić lekcję na serię małych lekcji, które prowadzą uczniów do zrozumienia zintegrowanego zadania. Pomiędzy każdą małą lekcją nauczyciel musi sprawdzić, czy uczniowie włączają naukę, zwiększając ich zdolność rozwiązywania problemów poprzez praktykę.
Koncepcja wyrażona jako „ ja robię, my robimy, ty robisz ” jest strategią, która starannie zaplanowana jest zwykle najczęstszym sposobem zastosowania rusztowania edukacyjnego. Strategia ta nazywana jest stopniowym uwalnianiem się od odpowiedzialności. Składa się z trzech kroków; demonstracja nauczyciela, „tak ” ; zaproszenie nauczyciela do ucznia, aby do niego dołączył, „robimy”; i praktyki studenta bez pomocy, „robisz”.
Nauczyciele mogą również korzystać z platform audiowizualnych do przekazywania informacji i koncepcji. Obrazy, grafika, wideo i wszystkie formy audio mogą być cennymi narzędziami pomocniczymi w procesie edukacyjnym. Nauczyciel może prezentować informacje na różne sposoby; Na przykład możesz najpierw opisać koncepcję ustnie, a następnie uzupełnić opis obrazem lub prezentacją wideo. Uczniowie mogą korzystać z własnych form ekspresji audiowizualnej, aby lepiej wyjaśnić pomysł lub zilustrować koncepcję. Być może, aby zakończyć ten proces, nauczyciel może poprosić uczniów o rozwinięcie tego, co włączyli na własnych warunkach.
obecne modeleto kolejna forma edukacyjnego rusztowania. Po zdefiniowaniu zadania nauczyciel może pokazać prosty przykład jako model, na podstawie którego uczniowie wykonają zadanie. W procesie nauki pisania nauczyciel może napisać krótki tekst, który służy jako przykład, a także pozwala na jego analizę, zanim uczniowie podejmą się zadania. Nauczyciele mogą również przedstawić uczniom modele projektu artystycznego lub eksperymentu naukowego, aby następnie mogli opracować własne, zgodnie z wytycznymi określonymi w modelu. Nauczyciele mogą również poprosić ucznia o zaprezentowanie modelu kolegom z klasy. „Głośne myślenie” to kolejny sposób prezentacji modelu. W tym przypadku nauczyciel werbalizuje proces myślowy, w tym szczegóły dotyczące decyzji, które mają zostać podjęte, oraz uzasadnienie tych decyzji. Strategia ta jest również przydatna do przedstawienia kompleksowej formy czytania, która ujawnia wskazówki kontekstowe, aby w pełni zrozumieć adresowany tekst.
Jak już wspomniano, prezentacja słownictwa przed przeczytaniem złożonego tekstu ułatwi zrozumienie i zwiększy zainteresowanie uczniów zadaniem. Istnieją różne sposoby prezentacji słownictwa, które nie ogranicza się do listy słów wraz z ich znaczeniem. Alternatywą jest przedstawienie słowa kluczowego podczas czytania tekstu. Uczniowie mogą następnie wymyślić inne słowa sugerowane w tekście i podzielić je na kategorie. Innym sposobem jest przedstawienie krótkiej listy słów i poproszenie uczniów o zidentyfikowanie ich podczas czytania tekstu. Odnajdując każde słowo, możesz zaproponować omówienie znaczenia w przedstawionym kontekście.Analiza przedrostków, sufiksów i słów podstawowych w celu wyjaśnienia znaczenia złożonych terminów może być szczególnie przydatna podczas studiowania tekstów naukowych.
W niektórych sytuacjach przedstawienie, jak wygląda koniec zadania edukacyjnego , pomaga uczniom zrozumieć cel. Nauczyciele mogą przedstawić listę z ważnymi punktami w rozwoju ćwiczenia i sposobem, w jaki praca będzie oceniana. Ta strategia pomoże uczniom zinternalizować cel zadania i kryteria oceny. Nauczyciele mogą przedstawić opis czynności krok po kroku w formie pisemnej, aby uczeń mógł uporządkować zadania bez pomyłek. Innym sposobem jest przedstawienie harmonogramu procesu, aby uczniowie dokonali samooceny rozwoju działania.
Elementem rusztowania w edukacji jest również wyraźny osobisty związek nauczyciela z działalnością ucznia lub grupy uczniów . Nauczyciel może wykorzystać wiedzę zdobytą podczas zajęć do projektowania ich na kolejnym etapie procesu. Ta strategia nazywa się „opieraniem się na wcześniejszej wiedzy”. Nauczyciel może spróbować uwzględnić osobiste zainteresowania i doświadczenia uczniówzwiększyć ich motywację, a tym samym poprawić ich udział w procesie uczenia się. Na przykład nauczyciel nauk społecznych może przypomnieć sobie doświadczenia z wizyty w określonej okolicy, a nauczyciel wychowania fizycznego może odnieść się do niedawnego wydarzenia sportowego. Włączenie osobistych zainteresowań i doświadczeń uczniów pomaga im powiązać proces uczenia się z ich życiem osobistym.
Źródła
Jose Abascal Fernandez, Maria Rios Carrasco. Konstruktywistyczno-kontekstualny model uczenia się; Wygotskiego i Brunera . W Psychologii wychowania i rozwoju. Koordynatorzy María Victoria Trianes Torres, José Antonio Gallardo Cruz. Redakcja Piramida, Hiszpania, 1998.
Teorie rusztowań Brunera i Wygotskiego. WIĄZAĆ. Dostęp grudzień 2021 r.
