Tabla de Contenidos
W tym samym czasie wyróżniali się także inni naukowcy specjalizujący się w badaniu gazów i cząsteczek, tacy jak angielski chemik John Dalton i francuski fizyk-chemik Joseph Gay-Lussac. Dalton rozwinął podstawowe koncepcje teorii atomowej, w których stwierdził, że cała materia składa się z maleńkich, niepodzielnych cząstek zwanych atomami. Gay-Lussac wyróżnił się badaniami nad związkiem między ciśnieniem a temperaturą gazu, dając początek prawu Gay-Lussaca .
Avogadro i prawo gazowe
Prawo to jest również znane jako hipoteza Avogadra, zasada Avogadra lub hipoteza Avogadro-Ampère. Ustala, że mając równe objętości gazów w tej samej temperaturze i ciśnieniu, zawierają one tę samą liczbę cząsteczek.
Później wykazano również, że możliwa jest sytuacja odwrotna. Obecnie wiadomo, że w równych warunkach ciśnienia i temperatury określona liczba cząsteczek dwóch różnych gazów zajmuje tę samą objętość.
Pomimo wagi ustawy gazowej została ona przyjęta dopiero kilka lat po śmierci Avogadro. W rzeczywistości to włoski chemik Stanislao Cannizzaro ponownie zbadał prawo Avogadra. Użył go, aby wyjaśnić, dlaczego istnieją pewne wyjątki od tej hipotezy. W ten sposób Cannizzaro wyjaśnił idee Avogadra i dostarczył niezbędnych dowodów empirycznych przy obliczaniu mas atomowych niektórych substancji. Stamtąd prawo Avogadro zyskało uznanie, na jakie zasługiwało, i zostało włączone jako podstawowa podstawa fizyki i chemii.
badania i praca
Avogadro kontynuował swoje badania przez lata iw 1814 roku opublikował kolejną pracę na temat gęstości gazów.
W 1820 rozpoczął pracę na słynnym Uniwersytecie Turyńskim. Tam został pierwszym profesorem fizyki matematycznej.
Do jego osiągnięć należy poparcie dla wprowadzenia systemu metrycznego w Piemoncie, prace, które wykonywał będąc członkiem rządowej Komisji Miar i Wag. Standaryzacja pomiarów umożliwiła naukowcom z różnych lokalizacji wzajemne zrozumienie, analizę i ocenę pracy i wyników innych.
Avogadro był także członkiem Królewskiej Wyższej Rady ds. Instrukcji Publicznej.
Przestał pracować na uniwersytecie w 1811 roku. Oficjalna wersja sugeruje, że zrobił sobie przerwę, aby skupić się na swoich badaniach. Wydaje się jednak, że faktycznie utracił to stanowisko z powodu zaangażowania jako działacza w ruchy rewolucji politycznej przeciwko królowi Sardynii.
Inne prace Avogadro
Dopiero w 1833 roku Avogadro wrócił do pracy na Uniwersytecie Turyńskim.
W 1841 roku opublikował inne prace, podzielone na cztery tomy, które nazwał Fisica dei corpi ponderabili, ossia Trattato della costituzione materiale de’ corpi (po hiszpańsku Fizyka ciał ważkich lub Traktat o materialnej konstytucji ciał) .
Z teorii Avogadra można było nazwać i zdefiniować różne pojęcia, które są dziś niezbędne w fizyce i chemii. Na przykład liczba cząsteczek w jednym molu, czyli jeden gram masy cząsteczkowej, jest znana jako liczba Avogadra. Dzięki eksperymentom późniejsze badania wykazały, że liczba Avogadra jest równoważna 6,023 × 10 23 cząsteczek na gram-mol. Czasami nazywana jest również stałą Avogadra. Oba imiona są nadane na jego cześć.
śmierć i dziedzictwo
W 1850 roku, mając już 74 lata, Avogadro wycofał się z uniwersytetu w Turynie. Po całym życiu poświęconym nauczaniu i badaniom, ostatnie lata życia spędził w spokoju. Zmarł kilka lat później, 9 lipca 1856 roku.
Dziś Avogadro znane jest głównie z ustawy gazowej, która w hołdzie nosi jego imię. Ponadto wniósł liczne zasługi dla nauki, zwłaszcza poszerzając wiedzę o gazach i atomach. Z tego powodu uważany jest za jednego z najważniejszych naukowców swoich czasów. Jest również uważany za jedno z największych odniesień w fizyce.
Bibliografia
- Muñoz, R. i Sánchez, B. Historia nauki w podręcznikach: hipoteza (y) Avogadro, Enseñanza de las ciencias, 21 (1), 147-161. (2003). Wyciąg dostępny pod adresem: https://www.uv.es/~bertomeu/material/clasico/avogadro2.htm
- Morselli, M. Amede lub Avogadro: biografia naukowa. (1984). Skoczek.
- Daniela Rodriguez. (2 grudnia 2018). Amedeo Avogadro: biografia i składki. skazany na dożywocie. Pobrane z https://www.lifeder.com/amedeo-avogadro/
