Tabla de Contenidos
Czynnik dyskontowy to termin używany w ekonomii. Jest to czynnik dopasowujący przyszłe wartości parametrów ekonomicznych do ich wartości w teraźniejszości. Jest to współczynnik ważenia wartości przyszłych wydatków i dochodów w celu uzyskania bieżącej wartości netto towaru lub usługi. Realna wartość dolara będzie w przyszłości niższa ze względu na inflację, dlatego przyjmuje się, że współczynnik dyskontowy przyjmuje wartości od 0 do 1. Np. przy współczynniku dyskontowym równym 0,9 czynność, która daje 10 jednostek użyteczności w obecnej sytuacji dawałoby to użyteczność 9 jednostek po okresie, w którym obliczono współczynnik dyskontowy.
Czynnik dyskontowy i wartość bieżąca netto
Stopa dyskontowa jest czynnikiem, który pozwala określić wartość bieżącą przyszłego przepływu pieniędzy, w przeciwieństwie do czynnika dyskontowego, za pomocą którego obliczana jest wartość bieżąca netto, który może być wykorzystany do określenia oczekiwanych zysków i strat na podstawie płatności. jest przyszłą wartością netto inwestycji. Aby to zrobić, należy najpierw ustalić okresową stopę procentową, dzieląc roczną stopę procentową przez liczbę płatności, które mają być dokonywane w ciągu roku. Następnie musisz określić łączną liczbę płatności do wykonania. Definiując zmienną dla każdego parametru, P dla okresowej stopy procentowej i N dla liczby spłat, wzór na wyznaczenie współczynnika dyskonta D będzie miał postać
re = 1/(1 + P) N
Możliwe jest rozważenie wielu okresów, w których możesz mieć różne świadczenia. W takich przypadkach przyszłe wartości są zwykle oceniane bardziej niż obecne. Upraszczając, w takich przypadkach współczynnikiem, który należy zastosować do zdyskontowania korzyści następnego okresu w stosunku do poprzedniego, jest stała wartość między 0 a 1, współczynnik dyskontujący. Czynnik dyskontujący można interpretować nie jako zmniejszenie w stosunku do przyszłych zdarzeń, ale jako subiektywne prawdopodobieństwo, że agent przestanie działać przed następnym okresem, wykluczając tym samym przyszłe zdarzenia; nie dlatego, że nie można ich określić ilościowo, ale dlatego, że mogą się nie wydarzyć.
Jeżeli ocena agenta jest zorientowana na teraźniejszość, to mocno dyskontuje on przyszłość, a zatem wartość czynnika dyskontującego jest niewielka. W modelu czasu dyskretnego, w którym agenci używają współczynnika dyskontowego b, jest on obliczany jako
b = 1/(1 + r)
gdzie r jest stopą dyskontową.
Źródła
N. Grzegorz Mankiw. Zasady ekonomii . Druga edycja. McGraw Hill, Madryt, 2002.
Omar Alejandro Martinez Torres. Analiza ekonomiczna . Wydania Astra, Meksyk, 1984.
