Tabla de Contenidos
Hornfels, częściej nazywany skałą rogową, jest bardzo twardą, drobnoziarnistą skałą metamorficzną. Powstaje w wyniku rekrystalizacji pierwotnej skały, którą może być wapień, piaskowiec lub łupek, w wyniku ogrzewania przez kontakt z magmą bez istotnych zmian ciśnienia. Są to kontaktowe skały metamorficzne. Termin „hornfels” jest stary i wywodzi się z języka niemieckiego; oznacza „hornstone”, odnosząc się do tekstury i twardości skały.
Zabarwienie skały rogówki jest bardzo zróżnicowane, w zależności od skały, z której powstała przed metamorfizmem. Najbardziej powszechne są biotytowe hornfelsy, które są ciemnobrązowe lub czarne, ale są też białe, żółte, zielone i inne kolory. Niektóre zrogowaciałe skały występują w pasmach, jak na poniższym rysunku, i mogą pękać wzdłuż styku pasm.
Charakterystyczną cechą hornfelsów jest ich głośność po uderzeniu: brzmią jak dzwon.
Chociaż hornfelsy są drobnoziarnistymi skałami, mogą zawierać kryształy granatu, andaluzytu lub kordierytu. W większości przypadków tych minerałów osadzonych w skale nie można zidentyfikować gołym okiem, ale pod mikroskopem pojawiają się one w mozaikowym wzorze. Na poniższym rysunku kryształy kordierytu można zaobserwować w hornfelu, związane z rozkładem glinu w osadowej skale macierzystej.
Klasyfikacja kamieni rogówki
Cechy charakterystyczne hornfelsów, takie jak ich twardość i kolor, zależą zasadniczo od skały macierzystej, czyli skały, która uległa rekrystalizacji przez ogrzewanie. Z tego powodu klasyfikacja hornfelsów opiera się na ich pochodzeniu, na ich macierzystej skale.
Najczęściej występują hornfelsy pelityczne. Pochodzą z rekrystalizacji iłów i łupków, które są skałami osadowymi i metamorficznymi. Głównym minerałem hornfelsów pelitycznych jest biotyt i występują w nich inkluzje kwarcu, skaleni i glinokrzemianów. Biotyt oglądany pod mikroskopem ma postać czerwonych do brązowych dichroicznych płatków. Niektóre zawierają kordieryt, który ma sześciokątny krystaliczny kształt.
Hornfelsy węglanowe to skały krzemianowo-wapniowe otrzymywane ze skał wapiennych (osadowych) zawierających zanieczyszczenia. Skały wapienne o najwyższej czystości po rekrystalizacji tworzą marmur. Piasek lub glina zawarta w skałach wapiennych, z których powstają hornfelsy, tworzy różne minerały. Hornfelsy węglanowe często wykazują pierścienie, a czasami zawierają pelityczne hornfelsy biotytowe. Hornfelsy węglanowe są mocniejsze i bardziej odporne niż wapień, z którego pochodzą.
Hornfels maficzny powstają ze skał magmowych, takich jak bazalty, andezyt i diabaz. Skały te mają zróżnicowany skład, ale bazą są skalenie, hornblenda i piroksen. Hornfelsy maficzne mają zielone zabarwienie.
Ogólna charakterystyka hornfelsów
Skały rogówki można znaleźć wszędzie. W Europie występują obficie w Wielkiej Brytanii, podczas gdy w Ameryce Północnej występują głównie w Kanadzie. Hornfels występuje obficie w Ameryce Południowej, zwłaszcza w Boliwii, Brazylii, Ekwadorze i Kolumbii. W Azji skały rogowe można znaleźć w Chinach, Rosji, Indiach, Korei Północnej, Korei Południowej i Tajlandii. W Afryce, w Tanzanii i Kamerunie. Występują również w Australii i Nowej Zelandii.
Hornfels to twarde kamienie o szczególnym wyglądzie, dlatego znajdują szerokie zastosowanie w pracach architektonicznych na posadzkach iw dekoracji wnętrz, a także w okładzinach zewnętrznych i nawierzchniach. Znajduje również zastosowanie jako kruszywo grube w budownictwie drogowym. Historycznie skały rogówki były używane w pomnikach, nagrobkach, jako kamienie do ostrzenia oraz w różnych rodzajach sztuki i artefaktów.
Szczególnym zastosowaniem hornfelsów jest budowa litofonów lub kamiennych dzwonów, instrumentów muzycznych wykonanych ze skał. Przykładem są kamienie Skiddaw. Jest to instrument składający się z 61 wyrzeźbionych i nastrojonych kamieni wykonanych z kamienia rogowego z Cumbrii w Anglii. Do zeskrobania powierzchni skały używa się dwóch różnych zestawów młotków i kawałka drewna.
Źródła
rogówka . ecuczerwony . Kuba. Dostęp grudzień 2021 r.
skały metamorficzne . Wirtualne muzeum. Meksyk. Dostęp grudzień 2021 r.
