Οι σημαντικότεροι μονόλογοι της Ιουλιέτας στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Artículo revisado y aprobado por nuestro equipo editorial, siguiendo los criterios de redacción y edición de YuBrain.


Ο William Shakespeare πέθανε σε ηλικία περίπου 50 ετών στις 23 Απριλίου 1616 στο Stratford-upon-Avon.

Σύντομη περίληψη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας

Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι ίσως η πιο διάσημη ρομαντική τραγωδία στον κόσμο. Οι πρωταγωνιστές του, ο Romeo Montesco και η Juliet Capulet, είναι δύο νεαροί Ιταλοί που ερωτεύονται αλλά ανήκουν σε οικογένειες που είναι εχθρικές.

Η ιστορία διαδραματίζεται στην πόλη της Βερόνα της Ιταλίας, όπου αυτές οι δύο αντίπαλες οικογένειες έχουν μια αρχαία μνησικακία που προκαλεί συνεχείς διαμάχες. Παρόλα αυτά, οι δύο απόγονοι κάθε οικογένειας, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και ζουν ένα παθιασμένο και φευγαλέο ειδύλλιο.

Η όλη ιστορία διαδραματίζεται σε περίπου έξι ημέρες. οι εραστές συναντιούνται κρυφά, δηλώνουν ο ένας τον έρωτά τους και αργότερα, με τη βοήθεια του Φρέι Λορέντζο, παντρεύονται κρυφά. Μετά το γάμο υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ των Μοντάγκων και των Καπουλέτων όπου ο καλύτερος φίλος του Ρωμαίου, ο Μερκούτιο, πεθαίνει, δολοφονούμενος από τον Τεομπάλντο Καπουλέτο, τον ξάδερφο της Ιουλιέτας.

Ως εκδίκηση, ο Romeo σκοτώνει τον Teobaldo και αργότερα πηγαίνει στη Μάντοβα, εξόριστος.

Αργότερα, ο πατέρας της Τζουλιέτα αποφασίζει να την παντρέψει με τον Κόμη Πάρη. Ο Φρέι Λορέντζο τη βοηθά ξανά, προσφέροντάς της ένα φίλτρο για να προσποιηθεί ότι είναι νεκρή. Η Juliet κάνει πράξη αυτό το σχέδιο, αλλά ο Romeo δεν μαθαίνει ποτέ για το τέχνασμα και πιστεύει ότι είναι πραγματικά νεκρή. Στη συνέχεια, ο Ρωμαίος επιστρέφει στη Βερόνα και, μια φορά στο μαυσωλείο της Ιουλιέτας, συντετριμμένος από τον θάνατο της αγαπημένης του, πίνει δηλητήριο και πεθαίνει.

Η Ιουλιέτα, ξυπνώντας και βλέποντας τον εραστή της νεκρό, παίρνει το στιλέτο της και αυτοκτονεί.

Οι βασικοί μονόλογοι της Ιουλιέτας

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, η Ιουλιέτα, μέσα από διαφορετικούς μονολόγους, εκφράζει τις εσωτερικές της συγκρούσεις και τα συναισθήματά της για τον Ρωμαίο. Παρακάτω είναι μερικοί από τους ξεχωριστούς μονόλογούς του, μεταφρασμένοι στα ισπανικά.

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΣΚΗΝΗ II: Η περίφημη σκηνή του μπαλκονιού στον κήπο των Καπουλέτων

Αυτή η σκηνή διαδραματίζεται μετά τη συνάντηση των πρωταγωνιστών σε μια συνάντηση. Σε αυτό το μέρος του μονολόγου, η Juliet εκφράζει την απογοήτευσή της που έμαθε ότι ο Romeo ανήκει στην αντίπαλη οικογένεια. Το κάνει δυνατά, αγνοώντας ότι ο Ρωμαίος είναι κάτω από το μπαλκόνι.

ΙΟΥΛΙΕΤΑ Ρωμαίος, Ρωμαίος! Γιατί είσαι Ρωμαίος; Γιατί δεν αρνείσαι το όνομα του πατέρα και της μητέρας σου; Κι αν δεν έχεις κουράγιο για τόσα πολλά, αγάπησέ με και δεν θα έχω τον εαυτό μου για Καπουλέτα.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Δεν είσαι εχθρός μου. Είναι το όνομα του Montague, το οποίο φέρετε. Και τι σημαίνει Montague; Δεν είναι ούτε πόδι, ούτε χέρι, ούτε χέρι, ούτε όψη, ούτε κάποιο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Γιατί δεν παίρνεις άλλο όνομα; Το τριαντάφυλλο δεν θα έπαυε να είναι τριαντάφυλλο και να σκορπίζει το άρωμά του, ακόμα κι αν είχε άλλο όνομα. Με τον ίδιο τρόπο ο αγαπητός μου Ρωμαίος, ακόμα κι αν είχε άλλο όνομα, θα διατηρούσε όλες τις καλές ιδιότητες της ψυχής του, που δεν του έρχονται από κληρονομιά. Άφησε το όνομά σου, Ρωμαίο, και σε αντάλλαγμα για το όνομά σου, που δεν είναι ουσιαστικό, πάρε μου όλη την ψυχή.

Άλλοι μονόλογοι από την ίδια σκηνή

Μετά από κάποιες δοκιμασίες, η Τζουλιέτα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένα άτομο είναι κάτι περισσότερο από το επίθετό του. Ομοίως, η οικογένεια του Romeo δεν τον εμποδίζει να αγαπά ή να είναι αξιαγάπητος. Τότε ανακαλύπτει ότι ο Ρωμαίος άκουσε τα λόγια της. Αργότερα, και οι δύο δηλώνουν ανοιχτά τον έρωτά τους και έρχεται το σχέδιο να παντρευτούν.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Και ποιος είσαι εσύ που μέσα στις σκιές της νύχτας έρχεσαι να εκπλήξεις τα μυστικά μου;

[…]


ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Αν δεν με κάλυπτε ο μανδύας της νύχτας, το κοκκίνισμα μιας παρθένας θα ανέβαινε στα μάγουλά μου, ενθυμούμενος τα λόγια που με άκουσες απόψε. Μάταια θα ήθελα να τα διορθώσω ή να τα διαψεύσω… Μάταιη αντίσταση! Με αγαπάς? Ξέρω ότι θα μου πεις ναι, και ότι θα το πιστέψω. Κι όμως θα μπορούσες να παραβιάσεις τον όρκο σου, γιατί λένε ότι ο Τζόβε γελάει με τους ψεύτικους εραστές. Αν με αγαπάς πραγματικά, Ρωμαίο, πες το ειλικρινά, και αν νομίζεις ότι είμαι εύκολος και παραδομένος με την πρώτη παράκληση, πες το κι εμένα, για να ντροπαλώ και να συνοφρυώνομαι, και έτσι θα πρέπει να με παρακαλάς. . Σ’αγαπώ πολύ, Montague, πολύ, και μη με παίρνεις χαμπάρι, προτού πρέπει να είμαι πιο σταθερός και σταθερός από αυτούς που υποφέρουν την περιφρόνηση επειδή είναι πονηροί. Θα σου ομολογήσω ότι θα είχα κρατήσει περισσότερη προσποίηση μαζί σου, αν δεν είχες ακούσει εκείνα τα λόγια που, χωρίς να το σκεφτείς, σου αποκάλυψαν όλη τη φλόγα της καρδιάς μου. Συγχωρέστε με και μην κρίνετε την ελαφρότητα που τα παρατά τόσο σύντομα. Η μοναξιά της νύχτας τα κατάφερε.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Μην ορκίζεσαι στο φεγγάρι, που με τη γρήγορη κίνησή του αλλάζει όψη κάθε μήνα. Μην πας να μιμηθείς την αστάθειά του.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.— (Κοιτάζοντας πάλι έξω από το παράθυρο.) Θα σου πω μόνο δύο λόγια. Αν τιμηθεί το τέλος του έρωτά σας, αν θέλετε να παντρευτείτε, ενημερώστε τον αγγελιοφόρο που θα σας στείλω αύριο, πώς και πότε θέλετε να γιορτάσετε την ιερή τελετή. Θα θυσιάσω τη ζωή μου σε σένα και θα σε κυνηγήσω σε όλο τον κόσμο.

ΣΚΗΝΗ V

Σε αυτόν τον μονόλογο, η Ιουλιέτα δείχνει την ανυπομονησία της περιμένοντας τη νοσοκόμα της να της φέρει νέα για τον Ρωμαίο.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ Αν δεν το έχετε βρει; Αλλα αν! Πόσο αδέξιος και τεμπέλης! Μόνο η σκέψη πρέπει να είναι ο νούντσιο της αγάπης. Τρέχει πιο γρήγορα από τις ακτίνες του ήλιου όταν διώχνουν τις σκιές των βουνών. Γι’ αυτό ζωγραφίζουν την αγάπη με φτερά. Ο ήλιος είναι ήδη στα μισά της καριέρας του. Τρεις ώρες περνούν από τις εννιά έως τις δώδεκα, και δεν έχει επιστρέψει ακόμα. Αν είχε νεανικό αίμα και ψυχή, θα επέστρεφε με τα λόγια του στόματός της. αλλά το γήρας είναι βαρύ σαν το μόλυβδο.

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ, ΣΚΗΝΗ II

Σε αυτή τη σκηνή, η Ιουλιέτα περιμένει και πάλι να ακούσει τον Ρωμαίο και αναφέρει ότι δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα το γάμο της. Αργότερα, λαμβάνει την είδηση ​​ότι ο Romeo σκότωσε τον Teobaldo. Μετά το αρχικό σοκ , υπερασπίζεται τον Romeo και του επιβεβαιώνει ξανά την αγάπη της.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Τρέξε, τρέξε στο σπίτι του Φοίβου, φτερωτά άλογα του ήλιου. Το μαστίγιο του Φαέθωνα σε ρίχνει στο ηλιοβασίλεμα. Έλα τη γλυκιά νύχτα να κρεμάσεις τις χοντρές κουρτίνες της. Κλείσε ω ήλιε! τα διεισδυτικά σου μάτια, και άσε τον Ρωμαίο μου να έρθει κοντά μου σιωπηλός, και αόρατος να ριχτεί στην αγκαλιά μου. Η αγάπη είναι τυφλή και αγαπά τη νύχτα, και στο μυστηριώδες φως της οι εραστές κρατούν τα ραντεβού τους. Έλα, μαγευτική νύχτα, ματρόνα του ταπεινού και μαύρου χιτώνα, και μάθε με πώς να χάνω στο μαλακό παιχνίδι, όπου οι παρθένες ενεχυρώνουν την αγνότητά τους. Σκεπάστε με το μανδύα σας το αγνό αίμα που καίει στα μάγουλά μου. Έλα, νύχτα. Έλα, Ρωμαίος, εσύ που είσαι η μέρα μου στη μέση αυτής της νύχτας, εσύ που πριν από το σκοτάδι του μοιάζεις σαν νιφάδα χιονιού στα μαύρα φτερά του κορακιού. Έλα, σκοτεινή νύχτα, φίλε των ερωτευμένων, και επέστρεψέ με στον Ρωμαίο μου. Και όταν πεθάνω Μετατρέπεις κάθε κομμάτι του σώματός σου σε ένα αστραφτερό αστέρι, που χρησιμεύει ως στολίδι στον μανδύα σου, έτσι ώστε όλοι να ερωτεύονται τη νύχτα, απογοητευμένοι από τον ήλιο. Έχω ήδη αποκτήσει το κάστρο της αγάπης μου, αλλά δεν το κατέχω ακόμα. Έχω ήδη πουληθεί, αλλά δεν δόθηκε στον κύριό μου. Τι μεγάλη μέρα! όσο παραμονή Κυριακής για το παιδί που πρέπει να φορέσει ένα νέο κοστούμι πάνω του. Αλλά έρχεται η ερωμένη μου, και θα μου φέρει νέα του.

ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΣΚΗΝΗ Ι

Σε αυτή τη σκηνή, η Juliet αποκαλύπτει στον Fray Lorenzo την απελπισία της επειδή η οικογένειά της θέλει να την παντρέψει με τον Count Paris. Υπονοεί επίσης την επιθυμία του να μαχαιρώσει τον εαυτό του αν δεν μπορεί να είναι με τον Romeo. Μετά από αίτημά του για βοήθεια, ο Fray Lorenzo του δίνει το φίλτρο.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Πάτερ, μη μου πεις ότι λένε κάτι τέτοιο, αν ταυτόχρονα δεν σκέφτεσαι, με τη σοφία και τη σύνεσή σου, κάποιον τρόπο να το αποφύγεις. Κι αν δεν με παρηγορήσεις, θα μάθω πώς να επανορθώσω τον εαυτό μου με ένα στιλέτο. Εσύ, στο όνομα του Κυρίου, ένωσες το χέρι μου με αυτό του Ρωμαίου, και πριν από αυτό το χέρι, όπου σφραγίστηκε η σφραγίδα του από σένα, συναινεί σε μια άλλη ένωση, ή βλάπτω την πίστη του, ας μας σκοτώσει αυτό το σίδερο. Συμβουλέψου με καλά, αλλιώς ο σίδερο θα καταδικάσει την αγωγή που ούτε τα γκρίζα σου μαλλιά ούτε η επιστήμη σου ξέρουν πώς να επιλύσουν. Μην σταματάς. απαντήστε μου ή πεθάνετε

ΣΚΗΝΗ III

Ήδη στο δωμάτιό της, η Ιουλιέτα αντιμετωπίζει τον φόβο του θανάτου, αμφιβάλλει για τον Φρέι Λορέντζο και εκφράζει την αβεβαιότητα της να μην ξέρει αν θα ξαναδεί τον Ρομέο. Τέλος, πάρτε το φίλτρο. Είναι ο μεγαλύτερος μονόλογος της Ιουλιέτας στο έργο και ίσως ο πιο δραματικός.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ Αντίο! Ποιος ξέρει αν θα τα ξαναπούμε! Ένας παγωμένος φόβος διατρέχει τις φλέβες μου και σχεδόν μου κόβει την ανάσα ζωής. Να τους πω να γυρίσουν; Κυρία… Μα πώς είναι να την αποκαλείς; Μόνο εγώ πρέπει να εκπροσωπώ αυτήν την τραγωδία. Έλα στα χέρια μου, φουσκάλα. Και αν αυτό το ποτό δεν είχε αποτέλεσμα, θα έπρεπε να είμαι η γυναίκα του κόμη; Όχι, όχι, ποτέ. θα ξέρετε πώς να το αποτρέψετε. Εδώ, εδώ το έχω αποθηκευμένο. (Δείχνοντας το στιλέτο.)
Και αν αυτό το ποτό ήταν ένα δηλητήριο που ετοίμασε ο μοναχός για να με σκοτώσει και να αποφύγει την ευθύνη του που παντρεύτηκε τον Ρωμαίο; Αλλά ο φόβος μου είναι μάταιος. Αν πουν ότι είναι άγιος! Μακριά από εμένα τέτοιες βασικές σκέψεις! Κι αν ξυπνήσω κλεισμένος στο φέρετρο, πριν επιστρέψει ο Ρωμαίος; Πόσο απαίσιο! Σε εκείνο το στενό περίβολο, χωρίς φως, χωρίς αέρα… Θα πνιγώ πριν φτάσει. Και η τρομακτική εικόνα του θανάτου… και η νύχτα… και η φρίκη της τοποθεσίας… ο τάφος των γερόντων μου… εκείνα τα κόκαλα συσσωρευμένα τόσους αιώνες… το σώμα του Τεομπάλντο που σαπίζει πολύ κοντά… τα πνεύματα που, σύμφωνα με όσα λένε, διακόπτουν… τη νύχτα, τη σιωπή εκείνης της μοναξιάς… Ω, Θεέ μου! Δεν είναι εύκολο όταν ξυπνάω, να αναπνέω αυτά τα μιάσματα, να ακούω αυτά τα χυδαία μουγκρητά που συνήθως κάνουν τους θνητούς να σπαράζουν, εκείνες οι κραυγές που μοιάζουν με τα παράπονα του μανδραγόρα όταν σκίζεται από το έδαφος… Δεν είναι εύκολο για μένα να χάσω τη λογική μου και να αρχίσω να παίζω στην τρέλα μου με τα κόκαλα των προγόνων μου ή να ξεγυμνώσω το πτώμα του Teobaldo του νεκρικού του πέπλου; ή να συνθλίψω το κρανίο μου με τα κομμάτια του σκελετού ενός από τους επιφανείς γέροντές μου; Δες… Είναι η σκιά του ξαδέρφου μου, που έρχεται με γυμνό ατσάλι, ψάχνοντας τον δολοφόνο του Ρωμαίο. Σταμάτα, Tybalt! Στην υγεία του Romeo! αναζητώντας τον φονιά του Ρωμαίο. Σταμάτα, Tybalt! Στην υγεία του Romeo! αναζητώντας τον φονιά του Ρωμαίο. Σταμάτα, Tybalt! Στην υγεία του Romeo!

ΠΡΑΞΗ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΚΗΝΗ III

Οι τελευταίοι μονόλογοι της Ιουλιέτας διαδραματίζονται σε αυτή τη σκηνή, όταν ξυπνά στο μαυσωλείο των Καπουλέτων και ανακαλύπτει ότι ο Ρωμαίος πέθανε από δηλητηρίαση. Τελικά, παίρνει το στιλέτο και αυτοκτονεί.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Θα μείνω εδώ. Ο σύζυγός μου! Αλλά τι βλέπω; Έχει ένα φλιτζάνι στα χέρια του. Με δηλητήριο επιτάχυνε τον θάνατό του. Σκληρός! Δεν μου άφησε ούτε σταγόνα να πιω. Αλλά θα φιλήσω τα χείλη σου που ίσως περιέχουν κάποιο ίχνος από το δηλητήριο. Θα με σκοτώσει και θα με σώσει.

(Τον φιλάει.) Νιώθω ακόμα τη ζεστασιά των χειλιών της.

[…]

ΙΟΥΛΙΕΤΑ.—Νιώθω βήματα. Είναι απαραίτητο να συντομεύσουμε.
(Παίρνει το στιλέτο του ΡΩΜΑΙΟΥ.)
Γλυκό σίδερο, ανάπαυσε στην καρδιά μου, όσο πεθάνω!

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αυτό το σαιξπηρικό αριστούργημα τελειώνει με το θάνατο και των δύο πρωταγωνιστών και την αφήγηση όλων των γεγονότων που συνέβησαν με την αφήγηση του Fray Lorenzo. Ο θάνατος των εραστών αναστατώνει τις αντίπαλες οικογένειες και βάζει τέλος στις διαμάχες μεταξύ των Μοντάγκ και των Καπουλέτων.

Βιβλιογραφία

-Διαφήμιση-

Cecilia Martinez (B.S.)
Cecilia Martinez (B.S.)
Cecilia Martinez (Licenciada en Humanidades) - AUTORA. Redactora. Divulgadora cultural y científica.

Artículos relacionados