Tabla de Contenidos
Η ποίηση που τραγουδά στη μάνα είναι εξαιρετικά εκτενής, και εντελώς καθολική σε χρόνο και χώρο. Συλλέγουμε σε αυτό το άρθρο 20 ποιήματα ισπανόφωνων συγγραφέων για τη μητρότητα.
Στη μητέρα μου
Δημοσιεύτηκε το 1863, το A mi madre περιλαμβάνει ένα σύνολο ποιημάτων της Rosalía de Castro, Γαλικιανής ποιήτριας και μυθιστοριογράφου. Γεννήθηκε στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα το 1837 και ήταν μια από τις σπουδαίες Ισπανίδες ποιήτριες του 19ου αιώνα, γράφοντας στα Γαλικιανά και τα Ισπανικά. Τα ποιήματα που περιέχονται στο To My Mother γράφτηκαν μετά το θάνατο της μητέρας της το 1862.
…
Ω, τι βαθιά θλίψη!
Ω, τι φοβερός πόνος!
Ξαπλωμένη στο μαύρο κουτί
χωρίς κίνηση και χωρίς φωνή,
χλωμό σαν κερί
ότι τα λείψανά του φωτίστηκαν,
Έχω δει το καημένο
μητέρα της καρδιάς μου!
Από τότε δεν έχω
που μου έδωσε ζεστασιά,
ότι η φωτιά που άναψε
το μουδιασμένο έσβησε.
Δεν είχα από τότε
μια αγαπημένη φωνή
να μου πει: κόρη μου,
Εγώ είμαι αυτή που σε γέννησα!
Ω, τι βαθιά θλίψη!
Ω, τι φοβερός πόνος!…
Αυτή είναι νεκρή και εγώ ζω!
Αυτή είναι νεκρή και εγώ ζω!
Αλλά, δυστυχώς, πουλί χωρίς φωλιά,
ο ήλιος θα το ανάψει λίγο,
και ήταν το στήθος της μητέρας μου
φωλιά της καρδιάς μου!
Μητέρα, θα πάω στο Σαντιάγο αύριο
Το ποίημα Μητέρα θα πάω αύριο στο Σαντιάγο περιλαμβάνεται στο Trilce, την πιο σχετική ποιητική συλλογή του César Vallejo και ένα θεμελιώδες έργο της ισπανόφωνης ποίησης. Ο Σεζάρ Βαγιέχο, ένας υπερβατικός ποιητής του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στο Σαντιάγο ντε Τσούκο, στο Περού, το 1892.
Μητέρα, θα πάω στο Σαντιάγο αύριο,
να βραχώ στην ευλογία σου και στα δάκρυά σου.
Συμβιβάζομαι τις απογοητεύσεις μου και το ροζ
πληγή από τις ψεύτικες τραγίνες μου.
…
Έτσι, νεκροί αθάνατοι.
Ανάμεσα στην κιονοστοιχία των οστών σου
που δεν μπορεί να πέσει ή να κλάψει,
και του οποίου την πλευρά ούτε η μοίρα δεν μπορούσε να ανακατευτεί
ούτε ένα δάχτυλό του.
Έτσι, νεκροί αθάνατοι.
Ετσι.
Ταλαιπωρία
Η μνήμη της μάνας σε καιρούς φορτίου. Η Dolores Ventimilla ήταν μια ποιήτρια του Ισημερινού του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Κίτο στις 12 Ιουλίου 1829.
…
Οπότε ω! τότε μάνα μου,
τα χείλη σου σκούπισαν
παιδικά δάκρυα που κυλούσαν
τα μωβ μάγουλά μου… και μέσα στη μέρα
Ω θεε μου! δεν είσαι τριγύρω να τους δεις….
Έχουν το χρώμα των πισινών μαργαριταριών….
…
νανουρίσματα κρεμμυδιού
Ο Miguel Hernández, ένας Ισπανός ποιητής που γεννήθηκε στην Orihuela το 1910 και πέθανε στο Alicante σε ηλικία 32 ετών, ήταν εκπρόσωπος της γενιάς του ’27. Έγραψε αυτό το ποίημα αφιερωμένο στη σύζυγό του Josefina Manresa και στον γιο του Manuel Miguel ενώ εκείνος φυλακίστηκε στη φυλακή του Torrijos, στη Μαδρίτη.
…
Στο λίκνο της πείνας
το παιδί μου ήταν
με αίμα κρεμμυδιού
θήλασε.
αλλά το αίμα σου
παγωμένη ζάχαρη,
κρεμμύδι και πείνα
μια καστανή γυναίκα,
επιλύθηκε στο φεγγάρι,
χύνεται κλωστή με κλωστή
πάνω από την κούνια
γέλα παιδί μου
που καταπίνεις το φεγγάρι
όταν είναι απαραίτητο.
…
η μητέρα
Η μητέρα του Πάμπλο Νερούδα πέθανε όταν ο ποιητής ήταν πολύ νέος. Ο πατέρας του αργότερα παντρεύτηκε το Τρινιντάντ Μαρβέρντε, τη μητέρα, « Ποτέ δεν μπορούσα να πω θετή μητέρα », στην οποία αφιερώνει το ποίημα.
…
ω γλυκιά μαμά
─Δεν θα μπορούσα ποτέ
πες μητριά─,
τώρα
το στόμα μου τρέμει για να σε ορίσει,
γιατί μετά βίας
Άνοιξα την κατανόηση
Είδα την καλοσύνη ντυμένη με ένα φτωχό σκούρο κουρέλι,
η πιο χρήσιμη αγιότητα:
αυτό του νερού και του αλευριού,
και αυτό ήσουν: η ζωή σε έβγαζε ψωμί
και εκεί σε καταναλώνουμε,
μακρύς χειμώνας σε έρημο χειμώνα
με τις διαρροές μέσα
του σπιτιού
και την απανταχού ταπεινοφροσύνη σου
βομβαρδισμός
το τραχύ
δημητριακά φτώχειας
σαν να είχες φύγει
διάδοση
ένα ποτάμι από διαμάντια
…
Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στο Παράλ, στη Χιλή, στις 12 Ιουλίου 1904. Ένας από τους πιο αξιόλογους ποιητές του 20ου αιώνα τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971. Πέθανε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1973.
η μάνα τώρα
Στο La madre ahora ο Mario Benedetti μεταφράζει τα συναισθήματά του όταν ξαναβρίσκεται με τη μητέρα του μετά από δώδεκα χρόνια εξορίας. Ο Mario Benedetti ήταν Ουρουγουανός ποιητής και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε στο Paso de los Toros, στο Tacuarembó, το 1920.
πριν από δώδεκα χρόνια
πόσο καιρό είχα να πάω
Άφησα τη μητέρα μου δίπλα στο παράθυρο
κοιτάζοντας τη λεωφόρο
τώρα το παίρνω πίσω
μόνο με μια διαφορά ζαχαροκάλαμου
…
πώς θα ήθελα να το καταλάβω
όταν τη βλέπω όπως πριν
σπαταλώντας τη λεωφόρο
αλλά σε αυτό το σημείο τι άλλο
Μπορώ να το διασκεδάσω
με αληθινές ή επινοημένες ιστορίες
αγόρασε του μια καινούργια τηλεόραση
ή να του δώσεις το μπαστούνι του
Malinche
Ένα από τα θέματα των κειμένων του Μεξικανού συγγραφέα Rosario Castellanos είναι οι γυναίκες από μια φεμινιστική προοπτική. σε αυτό το ποίημα μιλά για τη μητέρα του και τη δική του γέννηση.
…
πετάχτηκε έξω, εκδιώχθηκε
του βασιλείου, του παλατιού και των θερμών εντοσθίων
εκείνου που με γέννησε στον νόμιμο θάλαμο
και ότι με μισούσε γιατί ήμουν ίσος του
σε σχήμα και κατάταξη
και συλλογίστηκε τον εαυτό του μέσα μου και μισούσε την εικόνα του
και έσπασε τον καθρέφτη στο πάτωμα.
Προχωρώ προς το πεπρωμένο ανάμεσα σε αλυσίδες
Και αφήνω πίσω μου αυτό που ακόμα ακούω:
τις πένθιμες φήμες με τις οποίες είμαι θαμμένος.
Και η φωνή της μητέρας μου με δάκρυα, με δάκρυα!
που ορίζει τον θάνατό μου.
Ο Rosario Castellanos Figueroa γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού στις 25 Μαΐου 1925. Είναι μια από τις σημαντικότερες Μεξικανές συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Στη μητέρα μου
Αναγνώριση σε αυτόν που έδωσε ζωή. Ο Χοσέ Μαρτί γεννήθηκε στην Αβάνα της Κούβας στις 28 Ιανουαρίου 1853.
Μητέρα της ψυχής Αγαπητή μητέρα,
Είναι οι ιθαγενείς σου, θέλω να τραγουδήσω.
γιατί η ψυχή μου γεμάτη αγάπη,
Αν και πολύ νέος, δεν ξεχνάς ποτέ
που έπρεπε να μου δώσει η ζωή.
Τα χρόνια περνούν, οι ώρες πετάνε
ότι δίπλα σου δεν έχω όρεξη να πάω
για τα σαγηνευτικά σου χάδια
και τα βλέμματα τόσο σαγηνευτικά
που κάνουν το δυνατό μου στήθος να χτυπά.
…
λόγια στη μητέρα μου
Σε αυτό το σονέτο η Alfonsina Storni μιλάει με τη μητέρα της.
Όχι τις μεγάλες αλήθειες που σε ρωτάω, τι
δεν θα τους απαντουσατε? Μόνο ερευνώ
Ναι, όταν με γέννησες, το φεγγάρι ήταν μάρτυρας
μέσα από τις σκοτεινές αυλές ανθισμένες, περπατώντας.
Και ναι, όταν βρίσκεσαι στους κόλπους της λατινικής σου ζέσης,
Κοιμόμουν ακούγοντας, βραχνή ήχο θάλασσα
οι νύχτες σε μουδιάσανε και κοίταξες το χρυσάφι
του λυκόφωτος, τα πουλιά της θάλασσας βυθίζονται.
Γιατί η ψυχή μου είναι όλη φανταστική, ταξιδιώτη
και ένα σύννεφο ελαφριάς τρέλας την περιβάλλει
όταν η νέα σελήνη ανατέλλει στον γαλάζιο ουρανό.
Και του αρέσει να ανοίγει η θάλασσα τα δυνατά της καζάνια.
Νανουρισμένο σε ένα ξεκάθαρο ναυτικό τραγούδι
κοιτάξτε τα μεγάλα πουλιά που περνούν άσκοπα.
Η Alfonsina Storni, Αργεντινή ποιήτρια και μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Capriasca της Ελβετίας, στις 29 Μαΐου 1892. Ήταν ανύπαντρη μητέρα, κάτι που καταδικάστηκε αυστηρά από την κοινωνία της Αργεντινής εκείνη την εποχή.
μικρή μητέρα
μάνα, μάνα,
λευκό λουλούδι κανταράνα,
απαλή γοητεία της ζωής μου,
γλυκιά αγάπη που δεν ξεγελάει ποτέ
Όποιος σε κοιτάζει ήδη σε θαυμάζει,
καθρέφτη που δεν θολώνει,
η αρετή καλά μαθημένη,
να υποφέρεις πάντα στη σιωπή.
επίμονη μικρή αράχνη,
ότι στη γωνία του βουνού,
το επίπονο χαρτομάντιλο της
στη σιωπή υφαίνει και σώζει.
Μια υπέροχη ζωή
λεπτής τρυφερότητας,
με ευγενική υπομονή,
γλυκιά αγάπη που δεν ξεγελάει ποτέ
Ο Rómulo Gallegos ήταν ένας από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας στις 2 Αυγούστου 1884.
Μια φορά
Η υπαρξιακή, ζωή, που ξεκινά στο ποίημα με το να είσαι πατέρας και μητέρα. Η Idea Vilariño ήταν μια Ουρουγουανή ποιήτρια. Γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο στις 18 Αυγούστου 1920.
Είμαι ο πατέρας μου και η μητέρα μου
Είμαι τα παιδιά μου
και είμαι ο κόσμος
Είμαι η ζωή
και δεν είμαι τίποτα
κανείς
ένα κομμάτι κινουμένων σχεδίων
μία επίσκεψη
αυτό δεν ήταν
που δεν θα είναι μετά
είμαι τώρα
Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα άλλο
όπως ήταν κάποτε
άλλα πράγματα που ήταν
σαν μακρινός ουρανός
ένας μήνας
μια εβδομάδα
μια καλοκαιρινή μέρα
από άλλες μέρες στον κόσμο
άσωτος
Γλύκα
Η Γκαμπριέλα Μιστράλ γράφει στη μητέρα της. Η Γκαμπριέλα Μιστράλ ήταν Χιλιανή ποιήτρια, βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1945. Γεννήθηκε στη Βικούνια, στην κοιλάδα Ελκί, στις 7 Απριλίου 1889.
η μητέρα μου,
τρυφερή μικρή μάνα,
Επιτρέψτε μου να σας πω
εξαιρετική γλυκύτητα.
το σώμα μου είναι δικό σου
που μαζέψατε σε ένα μπουκέτο?
αφήστε το να ανακατευτεί
στην αγκαλιά σου.
παίζουν να είναι φύλλο
και εγώ να είμαι ο Rocío:
και στην τρελή σου αγκαλιά
κρατήστε με σε αναστολή
η μητέρα μου,
όλος μου ο κόσμος,
Επιτρέψτε μου να σας πω
η υπέρτατη στοργή
δώρα
Το συναίσθημα του ποιητή για όσα του εμφύσησε η μητέρα στη ζωή. Ο Luis Gonzaga Urbina γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1864.
…
Έβαλες στην ψυχή μου την αρρωστημένη τρυφερότητα,
η ανήσυχη, νευρική λαχτάρα για αγάπη.
η κρυφή επιθυμία να πιστέψεις. Γλύκα
να νιώσεις την ομορφιά της ζωής και να ονειρευτείς.
Του γόνιμου φιλιού που έδωσαν δύο όντα το ένα στο άλλο
-το χαρούμενο και το λυπημένο- σε μια ώρα αγάπης,
Η αναρμονική ψυχή μου γεννήθηκε. αλλά εσύ, μητέρα, είσαι
που μου έδωσε το μυστικό της εσωτερικής γαλήνης.
…
ποίημα αγέννητου παιδιού
Η άρνηση της γέννησης, της ζωής, εκφράζεται σε αυτό το ποίημα από την Julia de Burgos, μια Πορτορικανή ποιήτρια που γεννήθηκε στην Καρολίνα στις 17 Φεβρουαρίου 1914.
Όπως γεννήθηκες για τη διαύγεια
έφυγες αγέννητος
έχασες τη γαλήνη
πριν από εμένα,
και κάλυψες αιώνες
την αγωνία να μη σε βλέπω
…
Δικό σου, απίστευτα δικό σου,
πώς γεννήθηκες για τη διαύγεια
έφυγες αγέννητος,
τουμπερόζα ανάμεσα σε δύο μαθητές που δεν έμαθαν ποτέ
διαχωρίστε την ηχώ από τη σκιά.
Άνοιξη χωρίς ελεεινές δροσιές,
γόνιμο πόδι που περπατά για πάντα στη γη.
Στη μητέρα μου
Ο Rubén Darío, ένας Νικαράγουας ποιητής που γεννήθηκε στη Metapa το 1867, αφιερώνει αυτό το ποίημα στη μητέρα του.
Ονειρευόμουν ότι βρέθηκα μια μέρα
βαθιά μέσα στη θάλασσα:
στο κοράλλι που ήταν εκεί
και τα μαργαριτάρια έλαμψαν
μοναδικός τάφος Πλησίασα προσεκτικά
σε εκείνο το μέρος του πόνου
και διάβασα: «Ξαπλώνει σε ηρεμία
εκείνη η δυστυχισμένη αγάπη
αλλά απέραντη, άγια αγάπη»
Το χέρι στον σκιερό τάφο
Είχα και έχασα τον λόγο μου.
Όταν ξύπνησα είχα
το τρέμουλο και κρύο χέρι
τοποθετείται πάνω από την καρδιά.
Όταν στην αγκαλιά της μητέρας
Η ευτυχία του πατέρα πριν από το όραμα του γιου του με τη μητέρα του, η περιγραφή του Antonio Machado σε αυτό το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Campos de Castilla, που δημοσιεύτηκε το 1912. Ο Antonio Machado ήταν Ισπανός ποιητής. Γεννήθηκε στη Σεβίλλη στις 26 Ιουλίου 1875 και πέθανε εξόριστος στο Collioure της Γαλλίας στις 22 Φεβρουαρίου 1939.
Όταν στην αγκαλιά της μητέρας
είδε τη φιγούρα που γελούσε
του πρώτου γιου, καμαρωμένος
του ξανθού ήλιου το κεφάλι
του παιδιού που μεγάλωσε
τα λαίμαργα, πιτσιρίκια
τα χέρια στα κόκκινα κεράσια
και τα μωβ δαμάσκηνα,
ή εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα
χρυσό, ήρεμο και καλό,
σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να είναι
ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη.
Η κούνια
Το συναίσθημα της μητέρας μέσα από την κούνια για το παιδί της. Η Juana de Ibarborou γεννήθηκε στο Melo, στην Ουρουγουάη, το 1892.
Αν ήξερα από ποια ζούγκλα προήλθε
το σφριγηλό δέντρο που έδινε τον κέδρο
να γυρίσω την κούνια του γιου μου.
Θα ήθελα να ευλογήσω το εξωτικό σου όνομα,
Θα ήθελα να μαντέψω κάτω από ποιον ουρανό,
κάτω από ποιο αεράκι μεγάλωνε αργά
το δέντρο που γεννήθηκε με το πεπρωμένο
να είναι τόσο αγνό και μικροσκοπικό κρεβάτι.
…
Τεράστιο δέντρο, που έγινες ταπεινός
να βάλετε ένα παιδί ανάμεσα στα τμήματα σας,
λικνίζω τα παιδιά μου!
Όλη η φυλή μου θα κοιμηθεί στην αγκαλιά σου!
Μαμά, θέλω να γίνω από ασήμι
Μαμά, θέλω να γίνω από ασήμι.
Γιε μου, θα κρυώσεις πολύ.
Μαμά, θέλω να γίνω από νερό.
Γιε μου, θα κρυώσεις πολύ.
Μαμά κέντησέ με στο μαξιλάρι σου.
Ναι πράγματι!
Τώρα αμέσως!.
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ήταν Ισπανός συγγραφέας της γενιάς του ’27. Γεννήθηκε στο Fuente Vaqueros, στη Γρανάδα, στις 5 Ιουνίου 1898.
Μητέρα
Η μητρότητα προβάλλεται σε άλλα παιδιά. Η Τζοκόντα Μπέλι είναι συγγραφέας από τη Νικαράγουα. Γεννήθηκε στη Μανάγκουα στις 9 Δεκεμβρίου 1948.
…
Δεν αγαπά πια μόνο τα παιδιά του,
ούτε δίνεται μόνο στα παιδιά τους.
Φοράει στο στήθος της
χιλιάδες πεινασμένα στόματα.
Είναι μητέρα σπασμένων παιδιών
αγοριών που παίζουν κορυφές σε σκονισμένα πεζοδρόμια
γέννησε τον εαυτό της
αίσθημα -κατά καιρούς-
ανίκανος να αντέξει τόση αγάπη στους ώμους
…
Μάνα, μάνα μου
Μάνα, μάνα μου,
με κρατας?
Κι αν δεν σώσω τον εαυτό μου
δεν θα με κρατήσεις
Λένε ότι είναι γραμμένο
και με μεγάλο λόγο
να είναι στέρηση
αιτία της όρεξης?
μεγαλώνει στο άπειρο
Κλεισμένη αγάπη?
γι’ αυτό είναι καλύτερα
ότι δεν κλειδώνεσαι στον εαυτό σου.
Κι αν δεν σώσω τον εαυτό μου;
δεν θα με κρατήσεις
…
Είναι με τέτοιο τρόπο
η αγαπητική δύναμη,
παρά στην πιο όμορφη
τη μετατρέπει σε χίμαιρα,
το στήθος από κερί
η φωτιά κερδίζει,
μάλλινα χέρια,
τσόχα πόδια
Κι αν δεν σώσω τον εαυτό μου;
θα με κρατήσεις λάθος
Ο Miguel de Cervantes Saavedra έγραψε επίσης για τη μητέρα. Γεννήθηκε στο Alcalá de Henares στις 29 Σεπτεμβρίου 1547. Θεωρείται ο μέγιστος εκφραστής της ισπανικής γλώσσας.
Πηγές
Βιογραφία του Antonio Machado. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
Βιογραφία του Miguel Hernandez. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
Σεζάρ Βαγιέχο. trilce . Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
Julia de Burgos: η ζωή και τα ποιήματά της. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
M. Orrego. Alfonsina Storni, σημειώσεις για τη ζωή και το έργο της . Ουρουγουάη Εκπαιδεύει. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
Ροζαλία ντε Κάστρο. Στη μητέρα μου. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
Ροζάριο Καστελάνος. Στο ενδιάμεσο. Συμβουλευτείτε τον Οκτώβριο του 2021.
